ZUID-HOLLAND,SCHIPLUIDEN, MAASVLAKTE

7-9 mei 2021

Niet alleen ‘Weg in eigen land’, maar ‘Blijf vlakbij huis’, was ons motto deze keer.

Midden Delfland, de Vlietlanden, regio Schipluiden, Maasland, prachtig is het daar. Dus waarom niet daarheen. We konden ook pas vrijdagavond weg en wisten op dat moment niet zeker of we zondag thuis ‘zouden (moeten)’  zijn in verband met Moederdag. Dus wat dichter bij huis was wel handig.

Aangezien tot nu toe de kleinschalige ‘boerencampinkjes’ goed bevallen zijn, kozen we ook dit keer voor iets dergelijks. Een natuurcamping midden in de polder. Het was een lieflijk campinkje met veel fruitboompjes.

Een culinair restaurant kenden we al in deze omgeving. Op weg daarheen stonden we in de file (dat heb je dan weer in de Randstad), maar een belletje volstond om ons heerlijk ‘thuisdiner’ toch nog op te kunnen halen.

De volgende ochtend ben ik voor dag en dauw opgestaan, want er werd een kleurrijke zonsopkomst voorspeld. Mijn man heb ik maar laten liggen. De lucht werd wel mooi, maar het lukte me niet een noemenswaardige composite te vinden. De prachtige bloeiende fruitbomen stonden te dichtbij en daarmee meer in de weg dan dat ze tot nut waren. Er liepen een paar paarden, maar bewegende beesten en lange sluitertijden is ook geen handige combinatie. Verder was de omgeving plat en leeg. In zo’n gebied ben je niet zomaar even snel op een andere locatie als je geen vervoer hebt. Ach ja, ´You can’t have them all’… 

Aansluitend ben ik, zonder toestel, een flink eind gaan wandelen. Eenden, reigers, fazanten, paarden….ik weet niet wat ik allemaal gezien heb. Genieten.

De rest van de dag regende het. Dat wisten we van tevoren en het maakte ons niet veel uit. Ik had mijn laptop bij me en heb de twee voorgaande blogjes geschreven en die op mijn website geplaatst. Onze leefruimte binnen is klein, maar voor een dagdeel vermaken we ons prima.

Aangezien ook voor zonsondergang de camping (hoe fijn het er ook was) fotografisch niet super uitdagend zou zijn, gingen we op zoek naar iets anders. Mijn voorstel was een parkeerplaats bij Maasland, vlakbij de vliet. We wisten niet zeker of we daar ´s nachts mochten blijven staan. Gewoonlijk gaan we in Nederland nooit ‘zomaar ergens’ staan. Maar goed, we gokten erop. 

Het was inmiddels droog geworden en we gingen rond zonsondergang wandelen langs de vliet. Daar hoorden we in de verte muziek en luid gezang. 

Of het de muziek van het feestje was, of het feit dat we op een plekje stonden, waarvan we niet wisten of we er ’s-nachts mochten staan…., feit is dat mijn man niet kon slapen en me om 3!!! uur aan mijn voet trok en zei: Zullen we gaan?

Maar waarheen? Ik wilde zonsopkomst fotograferen. Dat wist ik wel. Maar verder wilden mijn hersenen nog niet zo erg werken. 

De keuze is gevallen op de Maasvlakte. Zee blijft ons altijd trekken. Onderweg hadden we nog behoorlijk oponthoud, want er bleek een weg afgesloten waardoor we een flink eind terug moesten rijden. Gelukkig hadden we een zeer ruime marge. 

Ter plekke aangekomen zag ik er eigenlijk geen ‘brood’ in. Ik had het idee dat de lucht niet zou gaan kleuren en ik was niet heel geïnspireerd. Na enig getwijfel ben ik het duin afgesloft, heb mijn statief opgesteld bij wat mooie structuren in het zand en wachtte af. Daar waar de zon opkwam ontstond een soort deken van wolken die prachtig kleurde! Mijn (moeder)dag was al goed. 

Na een poosje keek ik ook maar eens over mijn schouder. Aan de andere kant was het ook heel erg mooi. Waar voor me de felle kleuren overheersten (foto bovenaan dit blog), waren dat achter me babyblauw en zachtroze. 

Kortom, de nachtelijke reis was niet voor niets geweest!

Mijn man was gedurende mijn fotosessie in de camper gebleven en weer even gaan slapen. Hij werd wakker gemaakt door een politieagent, omdat hij met de Landrover op de oprit naar het strand stond, die vrij moest blijven voor de hulpdiensten. Fair enough! 

De rest van de dag was het zacht weer, met af en toe prachtige buitenluchten. Ik was toen aan de wandel en heb er alleen foto’s met mijn mobiel van gemaakt (zie hieronder).

Het was weer een ‘enerverend’ weekend. :) :)