ZEELAND

22-23 mei 2021

Ondanks dat het nog steeds te koud voor de tijd van het jaar was en het ook nog eens veel regende, toch plannen gemaakt voor een tripje naar Zeeland.

Wel hebben we het plan enigszins aangepast en zijn we niet eind van de vrijdag weggegaan (zoals we meestal doen), maar zaterdag. Vrijdag stormde het en met ons hoge accommodatie op wielen kun je dan bruggen en dammen maar beter mijden.

Het was Pinksteren, dus we hadden sowieso een dagje extra.

De reis ging deze keer via Schiedam, alwaar we ons ‘thuisdiner’ afgehaald hebben.

Op het kleine campinkje dat volledig uit gras bestond, was het aardig ‘soppen’. In een tent zou je het met deze omstandigheden niet fijn gehad hebben. Maar wij zitten van de grond af en hebben verwarming, dus niets aan de hand.

Mijn idee was zonsondergang of zonsopkomst aan zee te fotograferen, liefst met paaltjes erbij (die ik thuis zo node ontbeer). 

De eerste nacht (je kunt het in dit jaargetijde niet eens ochtend noemen) de wekker gezet om half vier. Het regende pijpenstelen. Van dat plan heb ik dus maar afgezien. Slapen lukte alleen niet echt meer.

Om een lang verhaal kort te maken, het heeft aan de randen van de dag onafgebroken geregend. 

Zondag overdag hadden we een deel van de dag zonnig weer. Ik heb mezelf dus maar uitgedaagd om bij vol daglicht te fotograferen. Dat zijn niet de meest gunstige lichtomstandigheden voor een fotograaf.

Wat mij opviel was het kristalheldere water op het strand van Westenschouwen. Ik ben golven gaan fotograferen. Dat is een eindeloos gebeuren kan ik je vertellen, want steeds denk je dat de volgende golf nog mooier gaat zijn.

En verder dan toch maar de paaltjes. Maar paaltjes en ik….ik weet het niet…..we gaan volgens mij nooit vrienden worden.

Eerst Pinksterdag hebben we lekker rustig opgestart. Dat is wel weer een voordeel van plensregen: je kunt niet zoveel en je hoeft daardoor niet zoveel. Op het gemak richting huis teruggereden, tussendoor zoals tijdens elk uitstapje met de Landrovercamper, uitgebreid met verse broodjes geluncht. Onderweg zijn we nog een paar keer tussen de buien door uitgestapt om een blik te werpen.

Tot mijn grote vreugde zagen we in de berm nog ergens een mooie hoeveelheid klaprozen temidden van een legioen boterbloemen. Mijn man was zo goed om de weg af te gaan en via de secundaire weg de plek weer op te zoeken.

Ik moet met bloemen fotograferen altijd even mijn draai (een compositie) vinden. Veel tijd was me niet gegund, want er barstte een fiks onweer los. Terug in de auto kwam daar zelfs hagel bij. De donkere lucht gaf wel een mooi contrast met de door de nattigheid frisgekleurde bloemen.

Weer of geen weer, het was weer een leuk uitje.