WEEKENDJE NOORD-HOLLAND, UTRECHT

Beemster en Betuwe

29-30 mei 2021

Eigenlijk ben ik steeds degene die de bestemming van onze mini-reisjes met de Landrover kiest. Drie keer raden vanuit welk ‘perspectief’ ik die bestemmingen kies. ;)

Op mijn verlanglijstje stonden al een tijdje (aanleg)steigertjes. Na wat speurwerk had ik een leuke blog van iemand gevonden die helemaal over steigertjes ging. Steigertjes aan het Markermeer en het IJsselmeer, omgeving Uitdam en Warder. 

Op een minuut of twintig rijden had ik een boerderijcamping gevonden met de veelbelovende naam Weidevogelzicht. 

Ook al ben ik bepaald geen ‘vogelaar’, weidevogels wilde ik wel fotograferen. Beter dan vogels die zich alleen maar in de bomen ophouden. Die laten zich aan mij wel horen, maar zelden zien. En met bomen vol in het voorjaarsblad, is dat al helemaal onbegonnen werk.

Het voordeel van een overnachtingsplek die fotogeniek is, is dat ik dan in de vroege morgen alleen op pad kan, zonder dat mijn man en het rijdende huis mee moeten. 

Als je in dit jaargetijde een half uur, drie kwartier voor zonsopkomst op de plaats van bestemming wilt zijn en je moet ook nog eerst verplaatsen, dan gaat je wekker om een uur of half vier. 

Onderweg naar Noord-Holland (De Beemster) hebben we weer een zeer geslaagd thuisdiner afgehaald. 

Deze service van de restaurants zal helaas wel ophouden als ze weer gewoon de gasten aan tafel mogen ontvangen. Ik kan me daar wel in verplaatsen, want het lijkt me behoorlijk arbeidsintensief. 

Het leek me een goed idee om alvast de fotolocatie te gaan bekijken, zodat we de volgende ochtend, bij zonsopkomst, gelijk op de beste plek zouden staan. In de blog over de steigertjes, waar ik het die ik het hierboven over had, stonden er namelijk wel een stuk of zeven afgebeeld, maar een exacte locatie had ik niet. Wat bén ik achteraf blij dat we dat gedaan hebben!

Het geval wil namelijk dat er niet één van de steigertjes uit de blog meer was. De hele dijk lag namelijk op de schop, vanwege renovatiewerkzaamheden. Drijfzand was er, nul steigertjes. 

Ik had wel Google ‘Live’/‘Earth’ gecheckt, maar niet alle foto’s waren up to date. Op een deel zie je zand, maar evenzovele bevatten nog steigertjes. 

Ik moet zeggen dat ik wel een klein beetje chagrijn voelde…..

Zoveel te beter dus dat er voor mij voor de volgende ochtend onderwerpen om de kampeerplek heen waren. Het was een beetje mistig, dat is voor foto’s ook fijn, ofschoon er niet veel onderwerpen waren voor dat doel. Ik heb uren gescharreld langs de randen van de weilanden die de boerderij omsloten. Grutto, kievit, haas, scholekster, gans, eend. De lens op mijn camera was niet heel tele, dus ik moest de foto’s croppen, maar genieten was het sowieso. Zie de serie kleine vierkante fotootjes bovenaan deze pagina.

Mijn man heeft fijn kunnen uitslapen (op zijn verjaardag).

Voor een tweede zonsopkomst (of zonsondergang) bood de omgeving fotografisch net te weinig uitdaging en ook mijn man vond het een goed plan om weer door te trekken. In de Betuwe dacht ik een mooi gebied te weten, met oude hoogstamfruitbomen. Na enig speurwerk op internet, heb ik daar een half uurtje vanaf nog een plekje op een kleine camping gevonden. Het mooie weer (eindelijk!) had heel wat volk naar de campings getrokken.

Ook dit keer gingen we alvast poolshoogte nemen voor een sessie tijdens zonsopkomst de volgende dag. 

Een overduidelijke compositie zag ik nog niet zo echt. Het koolzaad dat er overvloedig gestaan had, was een beetje op. Maar, het was er prachtig en ik heb er foto’s gemaakt, ter oefening van een compositie.  

En ik stelde me zo voor dat het de volgende ochtend ook weer heiig zou zijn. Met name voor de provincie Utrecht werd dat ook voorspeld…..

Deze tweede ochtend, zondagochtend, moest ook mijn man dus om een uur of half vier zijn bed uit. We vragen overigens altijd toestemming bij de beheerders van de camping om ´s-ochtends vroeg die oude herriediesel te starten.

Onderweg naar het kleine natuurgebiedje werd me al duidelijk dat mist of grondnevel er niet in ging zitten. Zonder dat sfeerverhogende element, zonder (voldoende) koolzaad en ook nog eens zonder een overtuigende compositie, leek het hem niet te gaan worden. 

We zijn het terreintje nog even opgelopen, maar we hebben besloten een andere bestemming te kiezen.

Degene van het bovengenoemde blog had ik de dag ervoor al benaderd. We volgen elkaar al even op Facebook. 

Zijn artikel was van een jaar terug. Hem was ook niet bekend dat de steigertjes er niet meer waren, maar hij vertelde me dat hij recent nog foto’s had gezien van steigertjes wat zuidelijker, ter hoogte van het plaatsje Durgerdam.

In plaats van de oude fruitbomen in de Betuwe werden het dus alsnog steigertjes. We waren er om iets van half zes. We hebben twee keer een rondje gereden over het smalle dijkje met de popperige huisjes. De steigertjes liggen echt midden in de bebouwde kom. Het dijkje was heel dicht begroeid. Het was dan ook een flinke uitdaging in de buurt van de steigertjes te komen. Mijn statief heb ik gebruikt om de brandnetels, die tot halverwege mijn bovenbeen reikten, opzij te duwen. 

Voor het Noorden van het land was bewolking voorspeld. Dié voorspelling kwam dan weer wél uit. 

Ik was er dus op voorbereid dat het geen spectaculaire zonsopkomst ging worden. En aangezien we aan de late kant waren (na een uur extra rijden), was dat maar beter ook. 

Ik heb lekker geoefend op drie verschillende plekjes met lange sluitertijden (zodat het water zijdezacht en glad lijkt). 

Missie tóch geslaagd, wat mij betreft.

Ik was nog nooit op de Zaanse Schans geweest. We waren daar redelijk in de buurt. Zeer tegen de zin van mijn man hebben we daarheen koers gezet. 

We waren er om voor negenen. Het was er lekker rustig. 

Ik vind het leuk het gezien te hebben, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Wat is dát toeristisch! Zelfs zonder toeristen (in deze tijd en om die tijd).

Kinderdijk, waar ik een tijdje geleden was, trekt mij meer.

Mijn man wilde nog wel wat meer zien van de Oostvaardersplassen (waar we twee weken geleden heel even waren). Deels hebben we weer hetzelfde rondje gemaakt als de dag ervoor, via de dijk Enkhuizen-Lelystad. Aan kant van Enkhuizen heb ik nog een piertje en bij de Oostvaardersplassen een moderne steiger gefotografeerd. 

De Oostvaardersplassen vonden we enorm uitgestrekt. Daar hadden we voorheen niet echt een voorstelling bij.

Al moest ik mijn plannen nogal wat keren bijstellen, ik heb me weer aardig uit kunnen leven met mijn camera, heb de nodige verschillende lenzen en technieken toegepast en ik heb lekker kunnen oefenen ook.

Vanwege andere bezigheden zal er voorlopig niet komen van dit soort reisjes. 

Dit was in ieder geval een mooie afsluiter van dit ‘seizoen’. 

De afgelopen maanden sneeuw, regen, storm en zon gehad. Van alles wat. 

We zijn naar Texel, Limburg, Noord Holland, Friesland, Zeeland, Brabant, Zuid-Holland, (Noordoostpolder/Flevoland), Drenthe, Overijssel, Utrecht  en Ameland geweest en hebben meer van het land gezien dan ooit. 

En alle keren hebben we ons prima vermaakt!