WEEKENDJE AMELAND
18-20 maart 2021
Donderdagavond om zes uur ´s avonds namen we de boot naar Ameland. De reis ging via Leeuwarden, waar we traditiegetrouw een thuisdiner afgehaald hebben bij een mooi restaurant.
Op de ecocamping aten we dat diner later op de avond in onze Landrovercamper op.
De meeste mensen gaan fietsen op Ameland. Zij gaan dan ook zonder auto over. Zeker als je maar een weekendje gaat, is de overtocht namelijk nogal prijzig. Voor ons ligt de charme van deze weekendjes weg echter in de vrijheid die we hebben met ons eigen huisje op het dak.
De eerste dag hebben we een mooie wandeling gemaakt aan de oostkant van het eiland, in natuurgebied ’t Oerd. Hier kun je niet met de auto komen. Om het tot De Hon te redden, tot het hoogste duin, kun je beter een fiets hebben.
Dit laatste punt zou leuk geweest zijn voor zonsopkomst, maar daar moet je dan wel heel erg nachtbraken voor over hebben.
Rond de tijd dat de zon onderging hebben we het strand bij Hollum aan de westkant opgezocht.
Het was laag water; de door mij voor foto’s felbegeerde paaltjes, stonden droog, maar de ‘geprononceerde’ patronen in het zand, mooi aangelicht door de ondergaande zon, waren ook de moeite waard.
Het was heel koud en dat bleef zo tijdens de andere dagen. Harde wind over de nog koude zee. Op een of andere manier zie je dat zelfs van deze foto van de vuurtoren van Hollum af.
Een andere traditie is dat mijn man tijdens zo’n weekendje minimaal één maal heel vroeg zijn bed uit moet om de zon op te zien komen. Het was me niet gelukt een mooie plek voor zonsondergang te vinden aan de wad-kant van het eiland.
Het strand aan de Noordzee-kant leek me een aardig alternatief, ondanks dat ze zon niet boven zee opkomt en het wederom laag water was en de paaltjes droog stonden.
De dag van vertrek heb alsnog paaltjes met water eromheen gefotografeerd. Weliswaar niet bij zonsopkomst of zonsondergang, maar wel met wind en met beweging in het water.
