En ineens was het even winter.
Zondag 7 februari 2021
Het gonsde al een paar dagen rond, het zou gaan sneeuwen. Iedereen in rep en roer, want dat hadden we al een paar jaar niet noemenswaard gehad.
‘Eerst zien, dan geloven’, dat dan ook wel weer. Maar we werden niet teleurgesteld; we hebben er ruim een week van kunnen genieten.
De dag dat de eerste sneeuw viel was wel een gure. Er stond een fikse wind en er was geen zon.
Uiteraard wilde ik graag foto’s maken. Ik heb het geluk gehad dat man en volwassen kinderen ook wel even erop uit wilden. Zonder hen was ik gauw uitgefotografeerd geweest met mijn altijd al slecht doorbloede handen. Tegen de tijd dat je een knopje op je toestel moet gaan indrukken met behulp van je tanden, dan heb je toch echt een probleem. Dochterlief heeft de verwarmingselementjes uitgepakt en in mijn handschoenen gedaan. Zelf kon ik dat niet meer.
Maar het heeft wel een leuke impressie van de besneeuwde duinen opgeleverd.
En zo zagen de duinen er twee dagen later uit. Elders lag nog wel meer sneeuw, zelfs in ons kustdorp, maar zo pal aan zee was het meeste weer verdwenen.